Η λέξη άμβωνας προέρχεται από το ρήμα «αναβαίνω» και χαρακτηρίζει εκείνο το μέρος του εσωτερικού της εκκλησίας, από το οποίο ο ιεροκήρυκας βγάζει κήρυγμα ή ο διάκονος διαβάζει το ευαγγέλιο. Η ανάγκη του άμβωνα σαν ιδιαίτερου χώρου δημιουργήθηκε από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, όπου έπρεπε ο αναγνώστης του ευαγγελίου και οι ψάλτες να είναι ορατοί απ' όλους τους πιστούς. Στην αρχή τοποθετούνταν στο μέσο του ναού, κατόπιν καθορίστηκε ως μόνιμος χώρος το αριστερό (βόρειο) μέρος του κυρίως ναού. Ο άμβωνας συμβολίζει τον τάφο του Χριστού και ο διάκονος τον άγγελο της Αναστάσεως (Μάρκ. ιστ΄ 6). Ο άμβωνας είναι μαρμάρινος ή ξύλινος, πλούσιος σε φιλοτεχνήματα και αξιόλογα σκαλίσματα. Φέρει συνήθως παραστάσεις των ιερών Ευαγγελιστών και υπάρχει ανάγλυφο περιστέρι, πάνω στο οποίο τοποθετείται το ιερό Ευαγγέλιο και συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα.